دلخوشي

گاهي تو زندگي لحظاتي پيش مياد كه مجبوري برخلاف ميل و اون چيزي كه در دلت هست رفتار و عمل كني ....تو زندگي همه امون از اين موقعيتها كم نيستن و گاهي وقتها در دوره اي از زندگي به واسطه ي جايگاه و موقعيتي كه داري اين شرايط برات تكرار ميشه و گاهي عذاب اور هست واقعا ميگم خيلي دردناكه نتوني چيزي كه در دل داري رو به زبون بياري .....لااقل براي من اين موقعيتها زياد شرايط جالبي نيستن و اذيت كننده هستن.... گاهي از تمام دنيا به يه چيزي دلت خوشه و بعد يه مدت ميبيني نبايد دل خوش ميكردي و هيچ چيزي براي تو نيست و همه جي از بين خواهند رفت و چيزي كه فاني هست نميتونه دلتو خوش كنه امروز هست و فردا نيست و تو باز تنهايي.......تنهايي در مقابل خيل عظيمي از دردها مسائل رنج ها و هزار خوشي و ناخوشي ديگه ..... گاهي قوي بودن خيلي بده و وقتي ضعف نشون نميدي اطرافيانت نميدونن نميخوان قبول كنن تو هم خسته ميشي تو هم ناراحت ميشي و تو هم شايد بشكني از حرفي حركتي ......گاهي بايد مثل يه دختربجه ي 4 ساله خودتو بزني به ضعف و كمك بخواهي چون ديگه داري زير بار و فشارهاي زندگي له ميشي ........ولي چون به قوي بودن شهره شدي هيچ كس حتي فكرشو هم نميكنه تو هم نياز به كمك داشته باشي و اين يعني در بين هزاران آشنا نداشتن يه صداي دلگرم كننده ......نداشتن صدايي كه بهت بگه نترس من هستم..........